فرصت زندگی کوتاه است؛ قدر آن را بدانیم

زندگی کوتاه

فرصت زندگی کوتاه است. همچون برق و باد می‌گذرد. قدرشناس باشیم. زندگی زیبا است، زندگی را باید زندگی کرد و لذت برد.

چند سال دارید؟ در طی سال‌هایی که از عمرتان گذشته، چه خاطراتی را در ذهن خود نگه داشته‌اید و چه خاطراتی را سعی کرده‌اید به فراموشی بسپارید؟ چه خاطراتی را اصلا به یاد نمی‌آورید؟

موفقیت و ثروت، موضوعاتی هستند که برای بسیاری اهمیت دارند. در این عمر کوتاه چقدر برای محقق ساختن آن تلاش کرده‌ایم؟

چگونه باید زندگی کنیم که افسوس روزهای گذشته را نخوریم؟ چگونه باید قدر زمان و فرصت‌های خودمان را بدانیم؟

الان در هر سنی که هستید، ممکن است افسوس عمر گذشته را بخورید. البته ممکن است برایتان گذر عمر چندان هم مهم نباشد. افراد در برخورد با گذر عمر به چند دسته تقسیم می‌شوند.

برخی برای کارهایی که نباید انجام می‌دادند ولی زمان خود را صرف آن کرده‌اند افسوس می‌خورند و برخی دیگر برای کارهایی که باید انجام می‌شد و انجام نشد، افسوس می‌خورند. برخی هم اصلا متوجه گذر عمر نیستند و برایشان فرقی نمی‌کند عمرشان گذشته یا نگذشته است.

زمانی که رفت باز نمی‌گردد. یکی از محاسن ارتباط با افراد مسن و سالخورده این است که آن‌ها به‌خوبی معنی و مفهوم پیری و گذشت زمان را می‌فهمند و درک می‌کنند.

داستان زندگی انسان از تولد تا مرگ

هر یک از ما روزی پا به این جهان گذاشته‌ایم و لاجرم روزی نیست باید بار سفر ببندیم و این جهان را ترک کنیم. اما این سفر کوتاه را چگونه گذرانده‌ایم؟ محصول و ثمره این عمر چه بوده است؟ از خودمان چه به یادگار گذاشتیم و رفتیم؟

شاید بارها و بارها شنیده باشیم که باید قدر جوانی و عمر و فرصت‌های زندگی را بدانیم ولی در عمل چقدر عمل این موضوع را درک کرد‌ه‌ایم؟ ولی واقعیت این است که روزی ما به پایان سفر خودمان در این جهان نزدیک می‌شویم و روزی درنهایت از این جهان به دیار باقی می‌رویم.

در این جهان هر کسی داستانی دارد. سناریو هر چه که باشد، مهم این است که ما نقش اول این داستان هستیم. باید ببینیم در روز آخر نقش خودمان را خوب بازی کرده‌ایم یا نتوانسته‌ایم با هنرمندی پیش برویم؟

داستان زندگی‌تان را از ابتدا به صورت سریع مرور کنید. ببینید چه زمان‌هایی در نقش قهرمان در زندگی خودتان حضوری پررنگ داشته‌اید و چه زمان‌هایی نقش بازنده را داشته‌اید؟

ببینید چه زمان‌هایی توانسته‌اید ثمر و محصول خوبی داشته باشید و چه زمان‌هایی بی‌بار و محصول بوده‌اید؟ چه زمان‌هایی عمر خودتان را تلف کرده‌اید و چه زمان‌هایی درست زندگی کرده‌اید؟

داستان زندگی‌تان هر چه باشد می‌تواند به دست خودتان و با حمایت خداوند تغییر کند. داستان زندگی‌تان هر چه بوده، می‌توانید درس‌هایش را بگیرید و زندگی جدیدی را از نو بسازید. تاریخ تولد ما مشخص و معلوم است. اما مشخص نیست چه تاریخی از این جهان می‌رویم. هر چه تا الان گذشته را می‌توانید به‌عنوان تجربه‌ای برای ورود به مرحله طلایی و خوب زندگی در نظر بگیرید.

از اشتباهات گذشته درس بگیرید ولی آن اشتباه را تکرار نکنید

برخی افراد با مرور زندگی خود و اتفاقاتی که در زندگی‌شان رخ داده است، خود را آنقدر مقصر می‌دانند و سرزنش می‌کنند که دیگر توان و انرژی برای حرکت کردن به سمت جلو برایشان باقی نمی‌ماند.

همه اشتباه می‌کنند و ما هم به‌عنوان انسان جایزالخطا ممکن است اشتباهاتی کرده باشیم. اگر اشتباه و خطا ناآگاهانه باشد، قابل اغماض است. وقتی فرد آگاه شد، آن خطا را انجام نمی‌دهد. اشتباهات ما در زندگی چند دسته هستند:

1. افرادی که ناآگاه هستند ولی تلاشی برای آگاه شدن نمی‌کنند

 برخی از اشتباهات را به دلیل ناآگاهی مرتکب می‌شویم. برخی افراد آگاهی کافی ندارند و دچار اشتباه می‌شوند. اما نباید اینطور تصور کنیم که همه اشتباهات خودمان را با این حرف توجیه کنیم که من نمی‌دانستم و اشتباه کردم.

برخی آگاهی کافی در زندگی ندارند ولی تلاشی هم برای آگاه شدن نمی‌کنند. ترجیح می‌دهند به خودشان سختی ندهند. همین ناآگاهی می‌تواند تبعات جبران ناپذیری برای ما به‌همراه داشته باشد.

از سوی دیگر وقتی عدم آگاهی دلیل بروز اشتباهات است، آن فرد موظف است که دانش و اطلاعات خود را بالا ببرد و کاری کند که دیگر آن اشتباه تکرار نشود. برخی اشتباهاتی که به دلیل ناآگاهی برای ما پیش می‌آیند دیگر قابل جبران نیستند یا جبران آن‌ها سخت می‌شود.

مثلا تصور کنید، فردی از روی ناآگاهی با فرد نامتناسب با خودش ازدواج کند که اگر تحقیق و جستجو و بررسی بیشتری می‌کرد، مطمئنا سرنوشت زندگی متاهلی‌اش تغییر می‌کرد. ولی وی از روی تنبلی به دنبال آگاه شدن و کسب اطلاعات در مورد انتخاب درست برای ازدواج نمی‌رود و ازدواج ناهماهنگی را برای خودش رقم می‌زند.

آیا این اشتباه جبران پذیر است؟ آیا عمر رفته باز می‌گردد؟ حتی اگر هم این فرد، جدایی را انتخاب کند و سعی کند مسیر جدیدی را برای خودش رقم بزند ولی باز هم چندین سال از عمر جوانی‌اش به بهای تجربه‌ای تلخ از دست رفته است.

2. افرادی که ناآگاه هستند و برای آگاه شدن تلاش می‌کنند

این افراد از اشتباهات گذشته درس می‌گیرند و با آینده نگری مراقب هستند در آینده اشتباهی را به دلیل ناآگاهی مرتکب نشوند. این افراد در مسیر رشد هستند.

چون تلاش می‌کنند، آموزش ببینند و رشد کنند. اگر هم خطایی رخ بدهد، از آن درس می‌گیرند. بهای خطا و اشتباه خود را می‌دهند ولی خطا کردن برای آن‌ها تجربه‌‌ای خوب برای پیشرفت و رشد فراهم می‌‌‌کند.

افرادی که از درمسیر رشد و آگاهی قرار دارند و به آگاه شدن دیگران هم کمک می‌‌کنند. این گروه افرادی هستند که خودشان را همواره نیازمند آگاه‌تر شدن می‌دانند. این افراد معمولا و در اکثر مواقع در حال آموزش دیدن هستند. می‌دانند اگر بخواهند جلوی اشتباهات بیشتری را بگیرند باید همواره در حال رشد و آگاه شدن باشند.

3. افرادی که اصلا از وضعیت خود بی‌خبر هستند

گروه سوم افرادی هستند که کلا نمی‌دانند چه کار می‌کنند. هر بادی می‌تواند زندگی آن‌ها را دستخوش تغییراتی بسیاری کند. از وضعیت خود بی‌اطلاع هستند. شبیه به افرادی که خوابی سنگین بر چشمان آن‌ها نشسته است. حتی ذهن‌شان نیز خواب است و هوشیاری ندارد.

این افراد نسبت به هیچ چیز آگاهی ندارند. درگیر مسائل و مشکلات زیادی هستند و دست روی دست گذاشته و با سختی و تقلا زندگی را پیش می‌برند.

اگر درگیر مسائل مختلفی هستید و نمی‌دانید چه کار باید بکنید، این هشدار جدی است؛ زندگی می‌گذرد و هر روز خسته‌تر و درمانده‌تر از روز قبل می‌شوید.

وقتی مشکلات در زندگی فردی ریشه می‌دواند، و وی با تمام فکر و ذهن و افکار منفی این ریشه را تغذیه می‌کند. به رشد مشکلات و مسائل کمک کرده و در نتیجه مسائل بیشتر و بیشتر می‌شوند.

چگونه قدر فرصت‌های زندگی کوتاه را بدانیم؟

همه می‌‌گویند قدر زندگی‌ات را بدان. قدر جوانی‌ات را بدان. قدر سلامتی‌ات را بدان. ولی کسی نمی‌گوید چگونه باید قدرشناس این همه نعمت باشیم؟

کسی راهکاری برای قدرشناسی از جوانی مطرح نمی‌‌کند. به‌راستی چطور باید قدر جوانی‌مان را بدانیم؟

1. نعمت‌ها را ببینید

وقتی می‌خواهیم قدر چیزی را بدانیم اول باید ایمان و باور داشته باشیم که آن چیز هست. بسیاری از ما نمی‌توانیم قدر جوانی را بدانیم چون اصلا جوانی را نمی‌بینیم. به چشم ما نمی‌آید که جوانی نعمت است.

برای ما عادی است که جوان باشیم. برای ما سلامتی در سنین جوانی امری عادی به نظر می‌رسد و ما اصلا چنین موهبتی را نمی‌بینیم. آنقدر برایمان عادی شده که تصور قدرشناسانه‌ای نسبت به آن نداریم.

ولی وقتی فردی پیر می‌شود و با مسائل دوران پیری و کهولت دست‌وپنجه نرم می‌کند، جوانش برایش معنا پیدا کرده و آن را می‌بیند. پس باید نعمت‌ها را ببینیم.

قدر هر چیزی را که می‌خواهید بدانید باید آن را ببینید، با ابعاد مختلف آن آشنا شوید. نبودن آن را درک کنید. مثلا اگر می‌‌خواهیم جوانی را درک کنیم، باید بفهمیم پیری و نبودن جوانی چه معنایی دارد؟

2. عملگرا باشید

بعد از اینکه نعمت را دیدیم و باور داشتیم که هست. می‌‌توانیم قدم دوم را برداریم. باید مرد و زن عمل باشیم. عملگرایی موضوع بسیار مهمی است.

مثلا تصور کنید می‌خواهیم قدرشناس جوانی‌‌مان باشیم. اگر در قدم اول دیده باشیم که جوانی یعنی سلامتی بیشتر جسمی نسبت به دوران پیری. برای قدرشناسی و عملگرایی به این نتیجه می‌رسیم که در جوانی کارهایی انجام ندهیم که باعث صدمه زدن به سلامتی‌مان شود.

افرادی هم هستند که در دوران جوانی از بیماری‌هایی رنج می‌برند. ولی صحبت ما عمومی است. تصور کنید جوانی که در بهترین سن خود، به سمت کشیدن سیگار و مصرف مشروبات الکلی روی می‌آورد.

چنین فردی قدرشناس جوانی خودش نیست. چون دقیقا درک نکرده که این رویکرد چه تاثیر مخربی بر دوران پیری‌ و سلامتی‌اش در همین سن جوانی‌ می‌گذارد.

در حالی‌که ما می‌توانیم در جوانی عملگرا باشیم و قدرشناس. مثلا ورزش کردن در جوانی، پیری بهتری را برای ما رقم می‌زند. فرصت زندگی کوتاه است و باید قدر آن را بدانیم.

3. برای فرصت زندگی کوتاه برنامه داشته باشیم

تصور کنید قرار است کار مهمی را انجام دهید و زمان کمی دارید. در این زمان کوتاه، چگونه باید عمل کنید که هم به اهداف خودتان دست پیدا کنید و هم اینکه بتوانید از این زمان کوتاه بهترین استفاده را بکنید. اگر برای زمان خود برنامه خوبی نداشته باشید، نمی‌توانید کار خود را پیش ببرید.

برای هر روز و هر ساعت باید برنامه‌ای داشته باشید. اینگونه قدر فرصت‌های زندگی را بهتر می‌دانید.

برنامه‌ی شما با توجه به اهدافی که تعیین کرده‌اید می‌تواند شامل یادگیری مهارت‌های مختلف باشد. پس نگران نباشید. برنامه‌ریزی از موضوعات مهمی است که می‌تواند تغییراتی اساسی در زندگی ما ایجاد کند.

4. در فرصت زندگی کوتاه از افکار منفی دوری کنید

در فرصت کوتاه زندگی، دو راه بیشتر نداریم. یا باید با افکار منفی، اتفاقات ناخوشایند و ناگوار را برای خودمان رقم بزنیم یا اینکه باید مسیر دیگری را انتخاب کرده و با انرژی مثبت، حرکت رو به جلو داشته باشیم.

دوری کردن از افکار منفی موضوع بسیار مهمی است که بسیاری بدان توجه نمی‌‌کنند. تصور کنید زمان کوتاهی را می‌توانید با دوست داشتنی‌ترین موجود زندگی‌تان بگذرانید.

آیا تمام این زمان را صرف حرف‌های منفی و تخریب کننده می‌کنید یا اینکه از زمان خود به بهترین شکل استفاده می‌کنید؟ تصور کنید این زمان با هم بودن بسیار کوتاه است، آیا این زمان را هدر می‌دهید یا هر ثانیه‌اش برایتان با اهمیت است؟

زندگی نیز همچنین حالتی دارد. از فرصت‌ کوتاه زندگی باید بهترین استفاده را برد. باید بهترین دقایق و ساعات را برای خودمان رقم بزنیم.

افکار منفی، انرژی منفی و حرکت در مسیر منفی، زندگی ما را به سمت نابودی می‌برد. اگر زندگی‌مان برای ما اهمیت دارد باید بتوانیم بهترین بهره را از آن ببریم. زندگی را باید با افکار مثبت بسازی. افکار منفی همه‌چیزهای منفی را به سمت ما جذب می‌کند.

برای آنکه قدر فرصت‌های زندگی را بدانیم، می‌توان کارهای بسیاری انجام داد. برخی از این موارد را در این مقاله ذکر می‌کنیم ولی هرکسی می‌تواند به تناسب وضعیتی که دارد کارهای مختلفی انجام دهد.

5. از توانمندی‌‌های خود به بهترین شکل استفاده کنید

هر کسی توانمندی‌های مختلفی دارد. باید بتوانیم از توانمندی‌های خودمان به بهترین شکل استفاده کنیم. مثلا کسی قدرت بیان خوبی دارد. می‌تواند از این توانمندی برای ساختن زندگی خودش بهترین استفاده را ببرد.

وقتی از توانمندی‌های خودمان استفاده می‌کنیم، در واقع نشان میدهیم که قدر آن نعمت و توانمندی را می‌دانیم.

سخن پایانی

هرچه زودتر راه زندگی خود را پیدا کنید قبل از اینکه عمر خود را هدر دهید و وقتی این موضوع را بفهمید که خیلی دیر شده است. عمر مانند یک چشم به هم زدن می‌گذرد. سعی کنید از این زمان کوتاه بهترین استفاده را ببرید تا در پیری حسرت کارهایی را که انجام نداده‌اید نخورید.

از تلاش کردن نترسید. تلاش و کوشش و پشتکار می‌تواند زندگی شما را احیا کند.

فرصت زندگی بسیار کوتاه است. قدر این فرصت کوتاه را بدانید.