برخی افراد را می‌بینیم که درونا و عمیقا از وضعیت زندگی خودشان رضایت خاطر ندارند و نوعی نارضایتی درونی را همیشه با خود دارند؟ چرا چنین است و ما نمی‌توانیم از زندگی خودمان رضایت خاطر داشته باشیم؟ چطور می‌توانیم درونا و به‌صورت واقعی و از ته قلب بگوییم، خدایا شکرت، از زندگی‌ام لذت می‌برم. باید موانع موجود بر سر راه دستیابی به احساس رضایت را بشناسید.