از بکاربردن عباراتی که شما را دروغ گو نشان می دهد خودداری کنید

اکثر افراد دروغ گفتن را مکانیزمی دفاعی برای مقابله با شرایط دشوار می دانند. بدون توجه به تأثیرات مخربی که دروغ گویی روی شخصیت شما بر جای می گذارد، روابط شغلیو شخصی‌ شما را نیز در بلند مدت تحت تأثیر خود قرار می دهد. البته صداقت و راست‌ گویی هم روش خود را دارد. اگر سیاست رفتاری و گفتاری صحیحی نداشته باشید، گاهی همین راست گویی به ضرر شما تمام می شود و اعتماد دیگران به شما را سلب می کند. عباراتی وجود دارد که باعث می شود دیگران به شما اعتماد نکنند.  آکادمی بازار قصد دارد در این مقاله به شما بگوید از چه عباراتی استفاده نکنید تا دیگران بیشتر به شما اعتماد کنند. گاهی اوقات سوءتفاهم و فهم نادرست منظور شما به دلیل استفاده از برخی لغات و عبارات اشتباه در حرف زدن می تواند به ضررتان تمام شود و طرف مقابل تصور کند که شما دروغ می گویید. پس همواره در صحبت‌ های خود از گفتن این عبارات پرهیز کنید:

“راست می گویم”

افراد دروغ‌ گو بیشتر از دیگران تلاش می کنند حرف خود را صادقانه و درست نشان دهند. به همین علت بی‌ دلیل از واژه‌ ی صداقت در صحبت‌ هایشان استفاده می کنند. به عنوان مثال، دائما می گویند: “صادقانه می گویم …” در اصل آن‌ ها تلاش می کنند با استفاده از واژه‌ ی صداقت و راست گویی، مخاطب خود را به قبول دروغ‌ هایشان تشویق کنند. اگر واقعاً راست می گویید و هیچ دروغی در صحبت های شما نیست نیازی هم به تأکید نخواهید داشت. با این وجود، مراقب کسانی که خیلی به صداقت و راستگویی خود تأکید می کنند باشید.

“باور کن”

دروغ‌ گو ها اصرار دارند تا نشان دهند تمام حرف‌ هایشان صادقانه است و دائما به طرف مقابل خود می گویند: “باور کن … راست می گویم”. بکارگیری این واژه‌ ها، نشانه‌ ی خوبی نیست و بیشتر طرف مقابل را مشکوک می کند و نشان می دهد شما می خواهید توجه مخاطب را جلب کنید. اگر کسی در صحبت با شما دائما اصرار می کند حرفش را قبول کنید، زیاد نپذیرید زیرا دروغ می گوید.

“تا جایی که من می دانم “

بعضی از این عبارت استفاده می کنند تا خود را در مقابل گوینده خیلی دقیق نشان دهند، اما استفاده از چنین عبارتی سبب می شود مخاطب فکر کند، گوینده در تلاش است جایی برای اشتباه خود باقی بگذارد. پس برای این که صحبت کردن خود را به چالش نکشید، خیلی واضح و روشن حرف بزنید. توصیه می شود همیشه دقیق و واضح بگویید چه می خواهید ، چه فکر می کنید و از چه چیزی اطلاع دارید.

“تا جایی که یادم هست”

هنگامی که می گویید تا آنجا که خاطرم هست، دیگران فکر می کنند دروغ می گویید. حافظه‌ ی انسان توانایی نگهداری تمام اطلاعات جزئی را ندارد، اما با این وجود هنگام صحرف زدن بهتر است از چیزهایی صحبت کنید که دقیقا به یاد می آورید. عبارت “تا آنجا که خاطرم هست” را کنار بگذارید و درمورد موضوعاتی که در ذهنتان شفاف هستند، صحبت کنید. اگر از چیزی دقیقا مطمئن نیستید، نترسید و این موضوع را بیان کنید.

“مسئله‌ی اصلی این است که…”

بیشتر افراد تمایلی ندارند خیلی مشخص و به قول خودمان، تابلو دروغ بگویند. به همین علت همیشه صحبت را به سوی مسئله ای دیگر می کشانند و برای انحراف موضوع از عبارت بالا استفاده می کنند. وقتی سعی می کنید موضوع صحبت را منحرف کنید، خیلی دروغ گو و فراری از بحث به نظر می رسید. فراری فردی است که دروغی گفته و حالا از لو رفتن آن می ترسد؛ به همین دلیل تلاش می کند از توضیح بیشتر فرار کند. اگر واقعاً مسئله دیگری در صحبت‌ هایتان وجود دارد که باید به آن بپردازید، در آغاز بحث اول را به پایان برسانید و بعد به سراغ موضوع بعدی بروید.

“حقیقت این است که… “

خیلی از افراد هنگامی که می خواهند درمورد موضوعی صحبت کنند که شنیدن آن کمی دشوار است، از عبارت ” حقیقت اینه که …” استفاده می کنند؛ شما هیچگاه به سراغ این عبارت نروید و اشتباه نکنید. این عبارت مثل “صادقانه می گویم …” تأثیر منفی زیادی روی مخاطب می گذارد و شما را در نظر او دروغ گو و فریبکار نشان می دهد.

“اگر بخواهم راستش را بگویم…”

وقتی این عبارت را بیان می کنید، شنونده تصور می کند قبل از این عبارت، دروغی در حرف های بوده است. اگر راستگو و صادق باشید، احتیاجی نیست بین جملات خود به راست گویی تان اشاره کنید. مگر قبل از این جمله دروغ می گفتید که حالا می گویید: “اگه بخواهم راستش را بگویم”.

“من هیچ وقت این کار رو نمی کردم”

به این مکالمه توجه کنید: “اگر تو به جای آقای فلانی بودی، پول را برمی داشتی؟” “هرگز … من هرگز این کار را نمی کردم.” عباراتی که با قطعیت زیاد همراه هستند، از آینده خبر می دهند؛ یعنی کاری که در آینده انجام می دهید و زمان آن‌ ها متعلق به گذشته نیست. به رفتارهای آینده نیز نمی توان تعهدی داشت و درمورد آن ها به صورت قطعی صحبت کرد. پس اگر کسی سعی می کند با قطعیت حرف بزند، احتمالا شخص دروغ گویی خواهد بود. هیچوقت در مکالمات خود از این جملات استفاده نکنید و به کسی که بدون دلیل در آینده‌ ای موهوم قاطعانه رفتار می کند، اعتماد نکنید.

“تکرار سؤال دیگران”

هنگامی که طرف مقابل پرسشی را مطرح می کند و شما سؤال او را تکرار می کنید، انگار به دنبال زمان بیشتری هستید تا دروغی دست و پا کنید. البته ممکن است واقعاً متوجه منظور مخاطب نشده یا حرف او را نشنیده باشید. در این صورت بهتر است حقیقت را بگویید. نباید به گونه ای رفتار کنید که انگار به دنبال  دست و پا کردن دروغ هستید و می خواهید برای جواب دادن دروغ بگویید.

“چی … ؟”

شما حتماً مجموعه‌ ی “بیگ بنگ تئوری” و شخصیت لئونارد را می شناسید. لئونارد زمانی که دروغی می گفت، با یک “چی…؟”، به مخاطب خود می گفت متوجه سؤال او نشده و توضیح بیشتری می خواهد. پس وقتی که در مقابل سؤال کسی با تعجب بگویید: “چی؟” یا از او درخواست کنید سؤالش را تکرار کند، ممکن است از نظر دیگران دروغ گو به نظر برسید و آن‌ها تصور کنند می خواهید بیشتر فکر کنید و جوابی از خودتان در بیاورید.

“واضح‌ تر می گی …”

این عبارت وقتی بکار گرفته می شود که قصد دارید مخاطب را گول بزنید تا برای ساختن دروغی در ذهنتان وقت داشته باشید؛ مثلا تصور کنید به دوست خود گفته‌ اید: من فلان درس استاد ایکس را با نمره‌ی 18 قبول شده‌ ام. حالا او از شما می پرسد: استاد چطور پروژه‌ های بین ترم را نمره می دهد؟ خب، اگر واقعاً نمره 18 گرفته‌ اید و به روش کار استاد مسلط باشید، به سرعت به این سؤال جواب می دهید؛ اما اگر دروغ گفته باشید با بیان این عبارات از جواب دادن طفره می روید و می گویید: واضح‌ تر می گی منظور از پروژه‌های بین ترمی چیست …؟

گاهی نیاز است خود را جای مخاطب بگذاریم و ببینیم آیا این عبارات قابل قبول هست؟ اگر خودتان بودید این حرف را می پذیرفتید و قانع می شدید که طرف مقابل هیچ دروغی نگفته است؟

“پاسخ‌ های کوتاه”

جواب های کوتاه نیز شما را فردی دروغ‌ گو نشان می دهد. کسانی که بیشتر دروغ می گویند، معمولا به بیشتر سوالات، جواب های کوتاه می دهند. البته جواب های کوتاه و مختصر بسیار هوشمندانه است، به دلیل اینکه فرد دروغ‌ گو تلاش می کند با استفاده از جواب های کوتاه به دردسر نیفتد.

عدم استفاده از واژه‌ی “من”

کسانی که دروغگو هستند از ضمیر شخصی استفاده نمی کنند، به دلیل اینکه می ترسند دستشان برای همه رو شود. به عنوان مثال، تصور کنید پسر بچه ای با توپ خود گلدان حیاط شما را شکسته است. اگر بخواهد دروغ بگوید، به سوی شما می‌آید و می پرسد: “گلدونه شکست”. او هیچ توضیحی درباره فاعل و علت ماجرا نمی دهد. این قضیه درمورد افراد بزرگسال هم اتفاق می افتد. فرد دروغ‌ گو از ضمیر سوم شخص بیشتر استفاده می کند، زیرا از حرف زدن درباره‌ی خود می ترسد. او تصور می کند اگر توضیح بیشتری بدهد ممکن است دستش رو شود.

“باورت میشه؟”

افراد دروغ‌ گو دائما می پرسند: “باورت میشه؟” اگر کسی حقیقت را بگوید، به دنبال اثبات صحت حرف‌ های خود نیست، زیرا اعتقاد دارد تمام حرف‌ هایش پذیرفته می شود. پس به جزء در مواقع لزوم از این عبارت استفاده نکنید تا شخصی دروغگو به نظر نرسید.

“چطور می توانی به من شک کنی؟”

هنگامی که به افراد دروغ‌ گو شک می کنید، عصبی می شوند و حتی ممکن است با  لحن تند و پرخاشگری با شما رفتار کنند. کسی که همواره راست می گوید نیازی ندارد آن را ثابت کند و اگر هم کسی دلیل و مدرک بخواهد، ناراحت نمی شود. این عبارات می تواند شما را شخصی دروغ‌ گو نشان دهد، اما همیشه هم نشان دهنده دروغ گویی و عدم صداقت نیست. اطلاع از عباراتی که با قطعیت همراه نیستند به شما کمک می کند به بعضی از چیزهایی که می شنوید شک کنید و احتمال دهید دروغ است. البته نیاز است خودتان هم در مکالماتتان این عبارت را بکار ببرید و همواره قاطع و صادق باشید.