آکادمی بازار در این مقاله به معرفی فیلم شلاق ( Whiplash ) و موانع تبدیل شدن به بهترین ها می پردازد. با ما همراه باشید.
فیلم شلاق یا whiplash با کارگردانی و نویسندگی دیمین چزل _Damian Chazzle_ داستان یک جوان درامر به نام اندرو با بازی مایلز تلر _Miles Teller_ را به تصویر می کشد که رویای این را دارد که پا به جای بهترین درامر های دنیا بگذارد. در این راه این جوان با انگیزه با مربی موسیقی سخت گیر و روان پریشی به نام فلچر با هنر نمایی جی کی سیمنز _J.K simmons_ آشنا می شود که از هیچ تلاشی برای شکوفایی استعداد های یک هنرجو نمی گذرد.
این فیلم با بودجه ۳.۳ میلیون دلار توانست ۱۶ جایزه، ۳۱ نامزدی و درآمد جهانی ۴۹ میلیون دلار را کسب کند و جایگاه خود را بین فیلم های انگیزشی پیدا کند.
نگاهی کوتاه به داستان فیلم شلاق
در ابتدای این فیلم ما اندرو را جوانی پر شور و با انگیزه می بینیم که رویای تبدیل شدن به یک درامر حرفه ای را دارد. اما ماجرا به همین سادگی ها پیش نمی رود. او در یکی از بهترین مراکز آموزش موسیقی واقع در نیویورک مشغول به تحصیل می شود و با مدرسی به نام فلچر آشنا می شود.
فلچر معلمی بسیار سخت گیر است. به آن اندازه که ممکن است برای ارتقای مهارت هنرجویش به زور و دعوای فیزیکی متوسل شود. در طول فیلم ما شاهد تلاش و کوشش مداوم اندرو برای جلب توجه فلچر هستیم تا بتواند جای خود را به عنوان درامر اصلی بند حفظ کند اما هر بار ناکام می ماند.
هیچ کدام از بدشناسی ها و شکست هایی که اندرو هر بار با آن ها مواجه می شود او را از پا نمی اندازد. حتی زمانی که فلچر بدون هیچ دلیل منطقی کار او را قبول نمی کند و هر بار با تمسخر او در ملاء عام قصد خرد کردن و تخریب شخصیت او را دارد، اندرو باز هم به کار و تلاشش ادامه می دهد. ما در این فیلم شلاق شاهد جنگ بین یک شاگرد تسلیم ناپذیر و یک معلم مجنون هستیم که تا مرز باور نکردنی و غیر قابل پیش بینی پیش می رود.
این جنگ کماکان تا آخرین لحظه فیلم ادامه پیدا می کند؛ به طوری که شما با خود می گویید مگر از این بدتر هم می شود؟! در واقع فیلم Whiplash شاهکاریست که مرز های بدبیاری ها و بدشانسی ها را در ذهن شما به اندازه قابل توجهی جا به جا می کند!
اگر دو دستی خوب را نگه دارید هیچ وقت به عالی نمی رسید
هسته مرکزی فیلم شلاق زمانی است که فلچر باور خود را در مورد موفقیت به اشتراک می گذارد و می گوید: “هیچ عبارتی در زبان انگلیسی به اندازه “کارت خوب بود” _good job_ مضر و آسیب رسان نیست.” اگر بخواهیم این دیالوگ را بررسی کنیم، می بینیم که شخصیت فلچر به طور زیرکانه و در عین حال روان پریشانه ای به یکی از موانع موفقیت و پیشرفت اشاره می کند.
مرز هایی که ما با افکار و باور هایمان برای ذهن خود می گذاریم ما را از تبدیل شدن به آن چه که رویایش را داریم باز می دارد. اینکه فردی به ما بگوید کارت خوب بود، یک رضایت و آرامش نسبی را در ما ایجاد می کند و ممکن است ما را از رسیدن به سطح عالی در آن کار منصرف می کند. ما از شنیدن اینکه کارمان خوب است آنقدر احساس رضایت می کنیم که در همین نقطه میزان تلاشمان به طرزچشم گیری افت می کند.
این نوع تفکر فلچر شاید بسیار آزار دهنده باشد اما با دانستن این حقیقت می توان فهمید که چرا او اینقدر به هنرجویانش فشار می آورد که از عالی هم عالی تر باشند.
این نوع تفکر در مرحله ای که فلچر در آن قرار دارد می تواند هم برای خود فرد و هم برای اطرافیانش بسیار مضر باشد زیرا نمایانگر یک نوع جاه طلبی سیری ناپذیر است. همچنین باعث ایجاد یک نوع احساس عدم رضایت از خودهم بشود؛ عاملی بسیار خطرناک که عواقب آن را در فیلم بر روی یکی از شخصیت های مکمل نیز خواهیم دید.
اما در مواردی که شدت آن کمتر باشد یک راه حل برای یکی از مهمترین چالش هایی است که هر کدام از ما با آن در زندگی مواجه می شویم: “که چرا اغلب بهترین شدن غیر قابل دستیابی است؟” بهترین شدن در هر کاری مستلزم تلاش بی وقفه و پشتکار است. اما در کنار اینکه شما تمام تلاشتان را می کنید، طرز نگرش شما به این قضیه نیز بسیار بسیار مهم است. برخی اوقات شما محدود کننده خودتان هستید.
با جملاتی مثل “من آنقدر ها هم در این کار خوب نیستم” یا “تلاش های من بی فایده است” و یا “یک فردی مثل من چگونه می تواند به آن مقام برسد؟” و هزاران طرز فکر محدود کننده دیگر که به طور ناخودآگاه مرزی برای میزان تلاش شما تعریف می کنند. خیلی از افراد با شنیدن اینکه کارشان خوب است، در همان سطح متوقف می شوند. در واقع رسیدن به سطح خوب، آن ها را از بهترین شدن در آن کار باز می دارد.
درون مایه فیلم Whiplash
درون مایه فیلم Whiplash این تلنگر را به شما می زند که با اینکه شما کارتان را خوب انجام داده اید اما این نباید شما را از انجام عالی آن کار باز بدارد. در آخر می توان گفت که شما خودتان مرز های رویا هایتان را تعیین می کنید. می توانید رویاهای بی نهایت داشته باشید که هیچ چیز جلودار شما در پیشرفتتان نباشد و یا می توانید در یک سطح مشخص توقف کنید. شما مختار هستید که انتخاب کنید.
موفقیتی بی نهایت و یا موفقیتی مختوم. البته کسی نمی تواند به شما بگوید که در هر شرایطی کدام یک از آن ها درست است. این شما هستید که می توانید تشخیص دهید.
اما پرسشی که در طول فیلم و یا پس از آن در ذهن به وجود می آید این است که آیا وجود شخصیتی مانند فلچر برای پیشرفت مفید است یا خیر؟ معلمی دیوانه که از نظر شاگردانش هیچ چیز او را راضی نمی کند و به هرکاری برای جابه جایی مرز های محدودیت های شاگردانش دست میزند.
برای این پرسش تا پایان فیلم پاسخ های بسیار متنوعی یافت می شود که ممکن است هر کدام از آن ها درست باشد. اگر این فیلم را تماشا کرده اید پاسخ شما به این پرسش چیست؟ و اگر هنوز تماشا نکرده اید پیشنهاد می کنم که هرگز از دستش ندهید!
اگر شما تمایل به مطالعه زندگینامه سایر افراد بزرگ و موفق دارید به صفحه زندگینامه افراد موفق مراجعه کنید.
