چگونگی کارکرد چشم ها:
چشم‌ها به صورت کامل مانند یک توپ پینگ‌پنگ هستند که تنها بخشی از آن ها از منظر بیرونی کالبد، قابل دیدن است. چشم‌ها از قطعات بسیار ظریفی تشکیل شده اند و به همین خاطر، بدن برای حفاظت از آن ها ابزارهای مختلفی در اختیار دارد. به این ترتیب که چشم در کاسه چشم و کاسه چشم در جمجمه قرار دارد، که آن هم یک سپر استخوانی مستحکم برای این اندام حساس به حساب می آید. با هر بار پلک زدن، لایه‌ای از موکوس، روغن و اشک، قرنیه را پوشش می دهد. اشک‌ها پس از مرطوب کردن و شست‌وشوی چشم، جریان را به کانال‌هایی در پلک‌ها هدایت می نماید. این کانال‌ها اشک‌ها را خالی نموده و به کیسه اشکی می‌فرستد و اشک‌ها در آخراز طریق یک مجرا به بینی منتقل می گردد.
چشم چطور می‌بیند؟
آن ها برای دیدن، مجبورند که حرکت نمایند. شش عضله خارجی که کره چشم را احاطه کرده است، مانند نخ‌های خیمه شب بازی عمل می نماید و آن ها چشم‌ها را به صورت هماهنگ در جهات متفاوت حرکت می‌دهد.
اما اصلی‌ترین عنصری که چشمان ما برای دیدن به آن نیاز دارد، نور است. نور تصویر اشیا را در چشم می اندازد. اولین چیزی که نور هنگام ورود به چشم آن را لمس می‌کند، لایه نازکی از اشک می باشد. پشت این لایه مرطوب، پوششی شفاف به نام قرنیه قرار دارد که به تمرکز نور کمک می نماید. نور پس از عبور از لایه ای به نام زلالیه وارد مردمک می‌شود. باز شدن مردمک با عنبیه یا همان بخش رنگی چشم انجام می شود و میزان این بازشدگی به میزان ورود نور وابسته است. نور بعد از آن به عدسی چشم می‌تابد که عملکرد آن مانند لنز دوربین می باشد. عدسی، پرتوهای تابیده به شبکیه را متمرکز می سازد. ضخامت عدسی با توجه به دور یا نزدیک بودن اشیا، تغییر پذیر است. در مرحله بعد نور وارد کره چشم می گردد که پر اس از مایعی ژل مانند به نام زجاجیه. نور در آخر به پرده‌ای به نام شبکیه می‌تابد که در بخش انتهایی کره چشم واقع گردیده است. شبکیه مانند صفحه فیلم خام دوربین فیلمبرداری یا فیلم دوربین عکاسی می باشد. پرتوهای نور پس از برخورد با پرده شبکیه در قالب پیام‌هایی عصبی به مغز منتقل و در آنجا تفسیر می گردد.
شبکیه علاوه مزیت های یک صفحه فیلم دارای نیروهای کاری از جمله موارد زیر است:
– رگ‌های خونی: عروق خونی موجود در شبکیه، مواد مغذی را به سلول‌های عصبی می‌رساند.
– ماکولا: نقطه‌ای در مرکز شبکیه است. در این قسمت اعصاب حساسی وجود دارد که نور را به طور تخصصی‌تر از قسمت‌های دیگر شبکیه، تجزیه و تحلیل می نماید.
– گیرنده: دو نوع گیرنده موجود در شبکیه عبارتند از: گیرنده‌های میله‌ای یا استوانه‌ای و مخروطی. این اعصاب تخصصی نور را به سیگنال‌های الکترو شیمیایی تبدیل می نماید.
– اپیتلیوم رنگدانه شبکیه: در قسمت زیرین گیرنده‌ها لایه‌ای از یک بافت تاریک وجود دارد که اپیتلیوم رنگدانه شبکیه نام گرفته است. این سلول‌های مهم، شدت نور را کم می نماید تا سیگنال‌ها شفاف تر به نمایش در آید.
– کوروئید: لایه ای پنهان در پشت شبکیه چشم که از رگ‌های خونی بسیار ریزی تشکیل شده است. این لایه، شبکیه و اپیتلیوم رنگدانه شبکیه را تغذیه می نماید.
– صلبیه: دیواره‌ای سخت، فیبری و سفید رنگ می باشد که از پشت کره چشم تا قرنیه ادامه دارد و وظیفه آن محافظت از ساختارهای ظریف داخلی است.
سیگنال‌های فرستاده شده از گیرنده‌های چشم، در طول رشته‌های عصبی چشم حرکت می‌کند و به یک بسته نرم‌افزاری عصبی که در پشت چشم قرار دارد، می‌رسد. این پیام‌های عصبی سپس برای تجزیه و تحلیل به مرکز بینایی در پشت مغز فرستاده می گردد.
بیشتر بخوانید:
ثبت ديدگاه